Energy & Blood Booster

Suplement diety Energy & Blood Booster: Chińska receptura na energię, krążenie i witalność

Energy & Blood Booster to starannie opracowana kompozycja składników roślinnych, inspirowana tradycyjnymi recepturami zielarskimi oraz współczesną wiedzą naukową o roślinach. Została przygotowana we współpracy z polską firmą Delewin Prime oraz prof. dr Li Jie, wykładowcą fitoterapii z wieloletnim doświadczeniem.

Formuła suplementu opiera się m.in. na maczużniku chińskim (Cordyceps sinensis) oraz innych roślinach o cenionych właściwościach w tradycyjnych systemach zielarskich.

Zawarte w produkcie składniki wspierają naturalne procesy fizjologiczne organizmu, w tym prawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego i procesy metaboliczne. Ich synergiczne działanie sprzyja poczuciu witalności oraz ogólnemu dobremu samopoczuciu.

Główne działanie produktu — określane jako „ożywienie krwi” i „regeneracja energii” — wynika ze współdziałania wszystkich składników zawartych w formule, zgodnie z zasadami tradycyjnej fitoterapii.

Formuła suplementu diety Energy & Blood Booster została opracowana z myślą o naturalnym wsparciu procesów fizjologicznych organizmu, w tym prawidłowego funkcjonowania układu krążenia, transportu tlenu i utrzymania witalności. Zawarte w niej składniki roślinne wykazują w literaturze zielarskiej potencjał wspierający mechanizmy regeneracyjne i adaptacyjne, pomagając w zachowaniu równowagi i energii życiowej.

Roślinne ekstrakty stanowią źródło naturalnych związków bioaktywnych, które:

• wykazują właściwości antyoksydacyjne, wspierając ochronę komórek przed stresem oksydacyjnym,
• sprzyjają prawidłowemu funkcjonowaniu układu naczyniowego, co jest istotne dla prawidłowego przepływu krwi,
• wspomagają naturalne procesy regeneracyjne i adaptacyjne organizmu,
• mogą pomagać w utrzymaniu optymalnego poziomu energii, wspierając naturalne mechanizmy witalności,
• przyczyniają się do dobrego samopoczucia fizycznego i psychicznego, zwłaszcza w okresach zwiększonego zmęczenia lub obciążenia,
• wspierają transport tlenu w organizmie, co sprzyja prawidłowej pracy komórek i tkanek,
• pomagają w utrzymaniu zdrowia układu sercowo-naczyniowego, co pośrednio wspiera witalność i dobre krążenie.

Dzięki synergii składników o działaniu tonizującym i adaptogennym, preparat może stanowić naturalne wsparcie dla zachowania energii, odporności i ogólnej równowagi organizmu.

Suplement diety jest w formie czystych  ekstraktów ziołowych do rozpuszczania w wodzie. Bez dodatku konserwantów, barwników, substancji słodzących czy wypełniaczy. 100% ekstrakty roślinne odpowiednie również dla wegan i wegetarian. Dzięki formie proszku możesz przygotować napój szybko i wygodnie, bez połykania kapsułek lub tabletek. proszek można również wymieszać ze swoim ulubionym ciepłym napojem. 

Dawkowanie 

3 razy dziennie po 2 miarki ( pół godziny przed jedzeniem lub godzinę po jedzeniu ),  rozpuścić w gorącej wodzie i wypić 

Ostrzeżenia

nie należy przekraczać zalecanej porcji do spożycia w ciągu dnia. Suplementy nie mogą być stosowane jako substytut zróżnicowanej i zrównoważonej diety. 

Przechowywać w miejscu niedostępnym dla małych dzieci. Przechowywać w temperaturze do 25^oC

Przeciwskazania:

Nie stosować podczas ciąży i laktacji, u małych dzieci, u osób uczulonych na którykolwiek ze składników.

Główne składniki roślinne i ich działanie

Maczużnik chiński (Cordyceps sinensis) – owocnia

Maczużnik chiński to grzyb o długiej historii stosowania w tradycyjnych recepturach wschodnich. Jest źródłem naturalnych antyoksydantów, które pomagają chronić komórki przed stresem oksydacyjnym. Składniki zawarte w maczużniku wspierają naturalne procesy regeneracyjne organizmu i sprzyjają zachowaniu witalności.

Traganek błoniasty (Astragalus membranaceus) – korzeń

Traganek błoniasty tradycyjnie stosowany jest jako roślina tonizująca i adaptogenna.
Pomaga w utrzymaniu prawidłowych funkcji układu odpornościowego i wspiera naturalną odporność organizmu w trudnych warunkach środowiskowych. Przyczynia się do zachowania dobrego samopoczucia fizycznego i psychicznego oraz wspiera procesy adaptacyjne organizmu.

Cynamonowiec wonny (Cinnamomum cassia) – gałązki

Cynamonowiec wspomaga prawidłowe trawienie, co sprzyja lepszemu wykorzystaniu składników odżywczych zawartych w diecie.
Tradycyjnie uznawany jest za roślinę tonizującą i pobudzającą, wspierającą utrzymanie energii i odporności na zmęczenie fizyczne i psychiczne. Pomaga zachować witalność i wspiera ogólne dobre samopoczucie.

Rehmania kleista (Rehmannia glutinosa) – korzeń

Korzeń rehmanii kleistej wspiera utrzymanie prawidłowych funkcji fizjologicznych organizmu. W tradycyjnych zastosowaniach uznawany jest za składnik wspomagający równowagę metaboliczną, w tym prawidłowy poziom glukozy i ciśnienia krwi.
Działa wspierająco na ogólną kondycję organizmu.

Dzięgiel chiński (Angelica sinensis) – korzeń

Dzięgiel chiński to roślina tradycyjnie wykorzystywana w fitoterapii wschodniej jako naturalny tonik.
Zawiera związki o właściwościach antyoksydacyjnych, które pomagają chronić komórki przed stresem oksydacyjnym. Wspiera prawidłowe funkcjonowanie układu krążenia oraz transport tlenu w organizmie. Przyczynia się do utrzymania ogólnej witalności i równowagi fizjologicznej.

Imbir (Zingiber officinale) – świeże kłącze

Imbir wspomaga naturalne mechanizmy obronne organizmu oraz prawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego.
Przyczynia się do utrzymania zdrowia naczyń krwionośnych, co wspiera pracę serca.
Posiada właściwości tonizujące i antyoksydacyjne, które pomagają zwiększyć witalność i odporność na zmęczenie.

Podsumowanie:

Działanie suplementu Energy & Blood Booster wynika ze synergii wszystkich składników, które w naturalny sposób wspierają procesy fizjologiczne organizmu, pomagają w zachowaniu energii, witalności i dobrego samopoczucia.

Poniższe informacje nie stanowią oświadczeń zdrowotnych w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1924/2006. Poniższe opisy odwołują się do badach naukowych i literatury fitochemicznej. Nie stanowią one porady medycznej ani obietnicy działania leczniczego suplementu.

Najważniejsze substancje aktywne w maczużniku chińskim (Cordyceps sinensis (Berk.) Sacc.)

1. Nukleozydy i ich pochodne

– głównie kordycepin (3’-deoksyadenozyna), adenozyna oraz ich analogi.
– w literaturze naukowej opisywane jako charakterystyczne związki Cordyceps, będące markerami jakości surowca.
– badane pod kątem potencjalnego wpływu na procesy komórkowe, metabolizm energetyczny i adaptację fizjologiczną organizmu.

2. Polisacharydy grzybowe

– obejmują β-glukany i heteropolisacharydy zbudowane z glukozy, mannozy i galaktozy.
– uznawane w literaturze za główną frakcję bioaktywną Cordyceps, opisywaną w kontekście badań nad mechanizmami odpornościowymi i równowagą metaboliczną.
– w badaniach laboratoryjnych wykazywały właściwości antyoksydacyjne.

3. Sterole i związki lipidowe

– m.in. ergosterol, kampesterol i ich pochodne.
– identyfikowane w analizach chemicznych jako składniki lipidowej frakcji Cordyceps.
– w publikacjach naukowych wskazywane jako naturalne związki o właściwościach przeciwutleniających i element profilu lipidowego surowca.

4. D-mannitol (tzw. „kwas kordycepinowy”)

– organiczny alkohol cukrowy występujący w owocnikach.
– tradycyjnie uznawany za składnik odpowiedzialny za właściwości odżywcze i tonizujące Cordyceps.
– w badaniach chemicznych opisywany jako związek wspierający równowagę osmotyczną komórek.

5. Peptydy, białka i aminokwasy

– zawiera liczne aminokwasy egzogenne, małe peptydy oraz białka enzymatyczne.
– według opracowań biochemicznych przyczyniają się do profilu odżywczego surowca.
– analizowane w kontekście potencjału antyoksydacyjnego i wpływu na procesy regeneracyjne organizmu.

6. Związki fenolowe i mikroelementy

– w śladowych ilościach zawiera naturalne związki fenolowe oraz pierwiastki śladowe, m.in. cynk, miedź, żelazo i selen.
– w literaturze opisywane jako komponenty wspierające ogólną wartość biologiczną surowca.
– badania wskazują na ich możliwy udział w ochronie komórek przed stresem oksydacyjnym.

Najważniejsze substancje aktywne w traganku błoniastym (Astragalus membranaceus (Fisch.) Bunge) – korzeń

1. Polisacharydy (Astragalus polysaccharides, APS)

– złożone węglowodany obejmujące arabinogalaktany, β-glukany i inne heteropolisacharydy.
– uznawane w literaturze naukowej za główną frakcję bioaktywną korzenia.
– badane w kontekście naturalnych procesów odpornościowych, równowagi metabolicznej i ogólnego stanu fizjologicznego organizmu.

2. Saponiny triterpenowe (Astragalosidy I–IV)

– związki należące do grupy saponin cykloartanolowych, z których najlepiej poznanym jest astragalosid IV.
– opisywane w licznych publikacjach jako markery jakości surowca i przedmiot badań nad ich potencjalnym wpływem na układ sercowo-naczyniowy, gospodarkę energetyczną i adaptację komórkową.
– w komunikacji produktowej mogą być określane jako „naturalne związki triterpenowe występujące w korzeniu traganka”.

3. Flawonoidy

– m.in. formononetyna, calykozyna, ononina i ich glikozydy.
– naturalne związki roślinne o właściwościach przeciwutleniających, szeroko opisywane w literaturze naukowej.
– badane w kontekście ochrony komórek przed stresem oksydacyjnym i wspierania naturalnych procesów fizjologicznych.

4. Aminokwasy i pierwiastki śladowe

– zawiera liczne aminokwasy egzogenne oraz mikroelementy, m.in. cynk, żelazo, mangan, selen.
– składniki te przyczyniają się do wartości odżywczej surowca i wspierają procesy metaboliczne na poziomie komórkowym.
– w opisach naukowych wymieniane jako element wspierający działanie głównych frakcji fitochemicznych traganka.

5. Sterole roślinne

– β-sitosterol, kampesterol, stigmasterol i ich pochodne.
– w badaniach chemicznych identyfikowane jako naturalne komponenty lipidowej frakcji korzenia.
– opisywane w literaturze jako związki o potencjale antyoksydacyjnym i wspierające równowagę metaboliczną organizmu.

6. Izoflawony i fenolokwasy

– obecne w niewielkich ilościach związki fenolowe, takie jak kwas chlorogenowy i ferulowy.
– w opracowaniach naukowych wskazywane jako elementy uzupełniające, nadające surowcowi dodatkowe właściwości przeciwutleniające.

Najważniejsze substancje aktywne w cynamonowcu wonnym (Cinnamomum cassia (L.) J. Presl) – gałązki

1. Związki fenolowe i aldehydowe

– przede wszystkim aldehyd cynamonowy (trans-cinnamaldehyde), eugenol, kwas cynamonowy oraz pochodne fenolowe.
– aldehyd cynamonowy stanowi główny składnik olejku eterycznego i jest odpowiedzialny za charakterystyczny aromat surowca.
– w literaturze naukowej związki te opisywane są jako substancje o aktywności przeciwutleniającej i aromatyzującej, wspierające naturalne procesy fizjologiczne.

2. Olejek eteryczny (frakcja lotna)

– bogaty w aldehyd cynamonowy, linalol, kumarynę, safrol i inne substancje aromatyczne.
– frakcja olejków eterycznych stanowi istotny element chemicznego profilu surowca.
– w badaniach nad aromaterapią i fitochemii analizowany pod kątem wpływu na komfort trawienny i dobre samopoczucie.

3. Polifenole i flawonoidy

– obejmują proantocyjanidyny, katechiny i epikatechiny.
– w publikacjach naukowych opisywane jako związki o potencjale przeciwutleniającym, wspierające ochronę komórek przed stresem oksydacyjnym.
– stanowią naturalny element profilu fitochemicznego kory i gałązek cynamonowca.

4. Kwasy organiczne i taniny

– w surowcu obecne są kwasy: cynamonowy, benzoesowy, galusowy i ich estry.
– w literaturze wymieniane jako związki o właściwościach ściągających i konserwujących, nadające surowcowi charakterystyczny smak i trwałość.
– badane w kontekście wpływu na procesy trawienne oraz stabilność biologiczną ekstraktów roślinnych.

5. Śluzy, skrobia i frakcje polisacharydowe

– naturalne związki występujące w tkankach gałązek cynamonowca.
– w badaniach fitochemicznych opisywane jako komponenty wspomagające przyswajalność i stabilność biologiczną innych składników roślinnych.
– pełnią funkcję pomocniczą w ekstraktach złożonych, wpływając na ich równowagę fizykochemiczną.

6. Mineralne mikroelementy

– zawiera śladowe ilości wapnia, żelaza, magnezu, cynku i manganu.
– stanowią naturalny element surowca roślinnego i mogą wpływać na jego ogólną wartość odżywczą.
– w literaturze naukowej wymieniane jako element uzupełniający profil chemiczny Cinnamomum cassia.

Najważniejsze substancje aktywne w rehmanii kleistej (Rehmannia glutinosa (Gaertn.) DC.) – korzeń

1. Iridoidy glikozydowe

– główna frakcja bioaktywna korzenia, obejmująca związki takie jak katalpol, rehmaglutozyd, ajugol, aucubina czy rehmanniozydy A–D.
– w literaturze naukowej opisywane jako charakterystyczne markery jakości surowca.
– badane pod kątem wpływu na procesy fizjologiczne związane z gospodarką metaboliczną, stresem oksydacyjnym i równowagą organizmu.

2. Fenoloidy i związki fenolowe

– obejmują kwasy organiczne, m.in. kwas ferulowy, wanilinowy, kawowy oraz ich estry.
– związki te w badaniach chemicznych wykazywały właściwości przeciwutleniające i ochronne wobec struktur komórkowych.
– stanowią istotny element profilu fitochemicznego rehmanii, przyczyniający się do jej ogólnego potencjału antyoksydacyjnego.

3. Polisacharydy i oligosacharydy

– kompleksowe węglowodany występujące naturalnie w tkankach korzenia.
– opisywane w literaturze jako składniki wspierające naturalne procesy energetyczne i odżywcze.
– badane pod kątem ich roli w równowadze metabolicznej i wspomaganiu adaptacji organizmu do czynników zewnętrznych.

4. Fitosterole i triterpenoidy

– m.in. β-sitosterol, kampesterol, stigmasterol oraz pochodne kwasu ursolowego.
– identyfikowane w analizach chemicznych jako element lipidowej frakcji korzenia.
– w publikacjach naukowych opisywane jako związki o właściwościach przeciwutleniających i stabilizujących błony komórkowe.

5. Aminokwasy i związki azotowe

– obecność aminokwasów egzogennych (m.in. leucyna, izoleucyna, lizyna) oraz drobnocząsteczkowych peptydów.
– składniki te wpływają na ogólny profil odżywczy surowca.
– w literaturze wskazywane jako element wspierający działanie głównych frakcji bioaktywnych.

6. Mikroelementy i związki mineralne

– naturalnie zawiera pierwiastki śladowe, takie jak żelazo, wapń, cynk i magnez.
– minerały te w niewielkich ilościach wpływają na wartość biologiczną i fizjologiczną surowca.
– w opracowaniach chemicznych wymieniane jako czynniki uzupełniające skład ekstraktów z rehmanii.

Najważniejsze substancje aktywne w dzięgiel chiński (Angelica sinensis (Oliv.) Diels) – korzeń

1. Ftalidy (Ligustilide, Butylidenephthalide, Butylphthalide)

– stanowią główną grupę związków lotnych korzenia dzięgla chińskiego.
– w literaturze naukowej uznawane za jedne z najważniejszych substancji charakterystycznych surowca, decydujących o jego profilu aromatycznym i biologicznym.
– badane pod kątem ich potencjału wpływu na procesy fizjologiczne związane z krążeniem i metabolizmem komórkowym.
– stanowią markery jakości i standaryzacji ekstraktów z Angelica sinensis.

2. Kwas ferulowy i inne związki fenolowe

– zawiera kwas ferulowy, kawowy, chlorogenowy i wanilinowy.
– związki te w publikacjach naukowych opisywane są jako naturalne antyoksydanty roślinne, które mogą wspierać ochronę komórek przed stresem oksydacyjnym.
– ich obecność przyczynia się do stabilności i właściwości przeciwutleniających ekstraktów z dzięgla chińskiego.

3. Polisacharydy

– naturalne makrocząsteczki węglowodanowe, które stanowią ważną frakcję bioaktywną korzenia.
– opisywane w literaturze naukowej jako substancje wspomagające naturalne procesy fizjologiczne organizmu, w tym odporność i regenerację.
– badane pod kątem ich potencjalnego wpływu na utrzymanie równowagi metabolicznej.

4. Fitosterole i kumaryny

– obejmują β-sitosterol, daucosterol, oraz kumaryny takie jak umbeliferon i osthol.
– związki te w badaniach fitochemicznych wskazywane są jako elementy wspierające naturalne procesy metaboliczne i antyoksydacyjne.
– pełnią również funkcję składników stabilizujących lipidowy profil ekstraktu.

5. Olejek eteryczny

– bogaty w związki aromatyczne, w tym ftalidy, terpenoidy i niewielkie ilości aldehydów.
– olejek odpowiada za charakterystyczny zapach i smak dzięgla chińskiego.
– w literaturze stanowi przedmiot badań nad właściwościami fizykochemicznymi i potencjalnym znaczeniem dla dobrostanu organizmu.

6. Aminokwasy i mikroelementy

– zawiera liczne aminokwasy egzogenne oraz minerały, takie jak żelazo, wapń, magnez i cynk.
– składniki te uzupełniają profil odżywczy surowca i stanowią element wspierający ogólne funkcje fizjologiczne.
– w opracowaniach naukowych wymieniane jako uzupełnienie działania głównych frakcji bioaktywnych.

Najważniejsze substancje aktywne w imbir lekarski (Zingiber officinale Roscoe) – świeże kłącze

1. Gingerole i shogaole

– główna grupa związków fenolowych obecnych w świeżym i suszonym kłączu imbiru, m.in. [6]-gingerol, [8]-gingerol, [10]-gingerol oraz shogaole.
– to właśnie te składniki odpowiadają za charakterystyczny ostry smak i aromat surowca.
– w literaturze naukowej opisywane są jako naturalne związki roślinne badane pod kątem ich roli w procesach oksydacyjnych i fizjologicznych mechanizmach obronnych organizmu.
– stanowią podstawowy marker jakości i aktywności biologicznej imbiru.

2. Związki lotne (Olejek eteryczny)

– kłącze zawiera od 1 do 3% olejków eterycznych, z których główne to zingiberen, β-seskwifelandren, kurkumen, farnesen i bisabolen.
– składniki te nadają surowcowi intensywny zapach i aromat.
– badania chemiczne wskazują, że olejki eteryczne z imbiru są przedmiotem analiz dotyczących ich potencjalnego wpływu na komfort trawienny i procesy metaboliczne.

3. Polisacharydy i błonnik roślinny

– w skład frakcji polisacharydowej wchodzą skrobia, pektyny i hemicelulozy.
– są one opisywane w literaturze jako naturalne składniki wspierające równowagę procesów trawiennych oraz ogólną kondycję metaboliczną organizmu.
– ich obecność wpływa także na stabilność i strukturę ekstraktów roślinnych.

4. Kwasy organiczne i związki fenolowe

– obejmują m.in. kwas askorbinowy (witamina C), kwas ferulowy, kawowy i chlorogenowy.
– w badaniach fitochemicznych wymieniane jako substancje o właściwościach przeciwutleniających i wspomagających naturalną ochronę komórek przed stresem oksydacyjnym.
– stanowią istotny element profilu bioaktywnego imbiru.

5. Minerały i mikroelementy

– kłącze imbiru jest naturalnym źródłem potasu, magnezu, fosforu, wapnia, cynku i żelaza.
– pierwiastki te, obecne w niewielkich ilościach, uzupełniają profil odżywczy surowca.
– w opracowaniach chemicznych wskazywane są jako składniki wspierające ogólne procesy fizjologiczne i energetyczne organizmu.

6. Aminokwasy i białka

– zawiera niewielkie ilości aminokwasów egzogennych, takich jak leucyna, walina i lizyna.
– stanowią one uzupełnienie składu biochemicznego kłącza.
– opisywane w literaturze naukowej jako element wspierający działanie głównych frakcji bioaktywnych.

Najważniejsze związki aktywne w dzwonkowcu wschodnim (Codonopsis pilosula (Franch.) Nannf.) – korzeń

1. Polisacharydy (Codonopsis Polysaccharides, CPP)

– stanowią główną frakcję bioaktywną korzenia Codonopsis pilosula.
– obejmują mieszaninę kwaśnych i obojętnych polisacharydów, takich jak arabinogalaktany, galakturonany oraz glukany.
– w literaturze naukowej opisywane jako naturalne składniki roślinne badane pod kątem ich znaczenia dla funkcjonowania układu odpornościowego i procesów energetycznych organizmu.
– stanowią istotny wskaźnik jakości ekstraktów z korzenia dzwonkowca.

2. Saponiny (Tangshenoside I–IV)

– charakterystyczne dla rodzaju Codonopsis saponiny triterpenowe, takie jak tangshenosides A, B i C.
– związki te badane są w kontekście ich potencjalnego wpływu na równowagę metaboliczną i naturalne procesy regeneracyjne organizmu.
– w analizach fitochemicznych uznawane za ważny element bioaktywnego profilu korzenia.

3. Alkaloidy (m.in. Perlolyrine, Lobetyoline)

– występują w niewielkich ilościach, stanowiąc uzupełnienie składu chemicznego korzenia.
– badania laboratoryjne wskazują, że alkaloidy te są przedmiotem analiz pod kątem ich właściwości fizjologicznych i adaptacyjnych.
– uznawane za naturalne markery fitochemiczne gatunku Codonopsis pilosula.

4. Fenolokwasy i flawonoidy

– obejmują kwasy fenolowe (chlorogenowy, ferulowy, kawowy) oraz flawonoidy takie jak luteolina i apigenina.
– w publikacjach naukowych opisywane jako związki o właściwościach przeciwutleniających, wspierających ochronę komórek przed stresem oksydacyjnym.
– pełnią rolę stabilizatorów bioaktywnych w ekstraktach roślinnych.

5. Fitosterole i związki lipidowe

– zawiera β-sitosterol, stigmasterol i kampesterol, które stanowią element lipidowego profilu surowca.
– w literaturze chemicznej wymieniane jako składniki wspomagające naturalne procesy fizjologiczne organizmu.
– ich obecność wpływa również na jakość i trwałość preparatów z Codonopsis pilosula.

6. Aminokwasy i składniki odżywcze

– bogaty w aminokwasy egzogenne, takie jak lizyna, walina, leucyna, prolina i glicyna.
– oprócz tego zawiera śladowe ilości mikroelementów, m.in. żelaza, wapnia, cynku i magnezu.
– składniki te stanowią uzupełnienie profilu biochemicznego korzenia i podkreślają jego wartość odżywczą.

Najważniejsze związki aktywne w nasionach brzoskwini zwyczajnej (Prunus persica L., semen)

1. Glikozydy cyjanogenne (Amygdalina, Prunazyna)

– stanowią charakterystyczną grupę związków naturalnie występujących w nasionach brzoskwini.
– w literaturze naukowej amygdalina i pokrewne glikozydy badane są pod kątem ich udziału w naturalnych procesach enzymatycznych i detoksykacyjnych organizmu.
– w badaniach eksperymentalnych analizowane jako składniki mogące wpływać na metabolizm aldehydów i ochronę tkanek przed stresem metabolicznym.
– pełnią rolę markerów fitochemicznych, wykorzystywanych do oceny jakości i czystości surowca nasiennego.

2. Związki fenolowe i flawonoidy

– nasiona Prunus persica zawierają liczne kwasy fenolowe (chlorogenowy, kawowy, ferulowy) oraz flawonoidy (kwercetyna, katechina, rutyna).
– związki te są badane w kontekście ich roli w procesach antyoksydacyjnych, wspierających naturalne mechanizmy ochrony komórek przed stresem oksydacyjnym i wpływem wolnych rodników.
– publikacje fitochemiczne wskazują również na ich znaczenie dla utrzymania prawidłowych reakcji zapalnych w modelach biologicznych.

3. Składniki lipidowe i sterolowe

– frakcja olejowa nasion brzoskwini stanowi cenne źródło nienasyconych kwasów tłuszczowych (linolowego, oleinowego) oraz fitosteroli, takich jak β-sitosterol i stigmasterol.
– w badaniach nad surowcem nasiennym analizowane są pod kątem ich potencjalnej roli we wspieraniu gospodarki lipidowej organizmu oraz naturalnych procesów metabolicznych komórek.
– frakcja lipidowa stanowi również wskaźnik jakości technologicznej surowca i jego stabilności.

4. Białka, peptydy i aminokwasy

– w skład nasion wchodzą liczne aminokwasy, w tym egzogenne: leucyna, lizyna, walina, treonina i prolina.
– białka nasienne są przedmiotem badań w kierunku ich udziału w procesach regeneracyjnych i odżywczych na poziomie komórkowym.
– w analizach biochemicznych stanowią uzupełnienie wartości odżywczej surowca oraz wskaźnik jego czystości biologicznej.

5. Związki lotne i aromatyczne (m.in. benzaldehyd, alkohole aromatyczne)

– naturalne składniki frakcji lotnej nasion, nadające im charakterystyczny zapach gorzkich migdałów.
– w literaturze chemiczno-sensorycznej badane są w kontekście ich udziału w procesach organoleptycznych oraz potencjalnego wpływu na samopoczucie poprzez zmysł węchu.
– ich obecność stanowi ważny element profilu jakościowego oleju z nasion brzoskwini.

6. Składniki mineralne i mikroelementy

– w surowcu wykazano obecność mikroelementów, takich jak magnez, cynk, żelazo, wapń i miedź.
– pierwiastki te stanowią naturalny element mineralnego profilu nasion i są niezbędne dla wielu procesów enzymatycznych organizmu.
– ich zawartość może różnić się w zależności od pochodzenia i sposobu przetworzenia surowca.

7. Alkaloidy i inne metabolity wtórne

– w niewielkich ilościach obecne są alkaloidy i związki purynowe, które są badane w kontekście ich roli w adaptacji rośliny do stresu środowiskowego.
– w literaturze naukowej pełnią funkcję naturalnych markerów biochemicznych rodzaju Prunus.

Najważniejsze związki aktywne w korzeniu piwonii lekarskiej (Radix Paeoniae / Paeonia spp.)

1. Glikozydy monoterpenowe (np. paeoniflorina, albiflorina, oxypaeoniflorina)

– stanowią najczęściej uznawaną i dobrze przebadaną grupę związków aktywnych w korzeniu piwonii (szczególnie w Paeonia lactiflora)
– w badaniach eksperymentalnych składniki te analizowano pod kątem ich wpływu na regulację odpowiedzi zapalnej, modulację cytokin oraz hamowanie aktywności szlaków NF-κB / MAPK w modelach komórkowych
– w pracach fitochemicznych używane są jako kluczowe markery jakościowe korzenia piwonii (np. w oznaczeniach jakości surowca i standaryzacji)

2. Fenolokwasy i polifenole

– korzeń piwonii zawiera różne kwasy fenolowe i polifenole, które w literaturze podkreśla się ze względu na ich właściwości przeciwutleniające i ochronę komórek przed stresem oksydacyjnym
– w badaniach in vitro odnoszą się one do potencjalnego zapobiegania uszkodzeniom oksydacyjnym DNA lub lipidów komórkowych oraz wsparcia mechanizmów antyoksydacyjnych komórek

3. Lignany, taniny, kwasy fenolowe wiążące (np. gallusan)

– w surowcu piwonii występują również związki takich klas jak lignany, taniny i kwasy fenolowe wiążące (wiążące białka), które są badane ze względu na swoje właściwości przeciwutleniające oraz rolę w modulacji mikrośrodowiska tkanek
– w modelach eksperymentalnych analizowano je w odniesieniu do ich potencjalnego działania wspierającego naturalne mechanizmy obronne organizmu wobec stresu oksydacyjnego

4. Olejki eteryczne / związki lotne

– korzeń piwonii zawiera komponenty lotne, choć w mniejszych ilościach niż części nadziemne rośliny; ich obecność bywa analizowana z punktu widzenia właściwości aromatycznych i profilu zapachowego surowca
– w publikacjach chemicznych omawia się je jako element profilu jakościowego (np. pomocny w identyfikacji chemotypów)

5. Składniki mineralne i mikroelementy

– korzeń piwonii jest źródłem mikroelementów, takich jak żelazo, magnez, wapń, miedź i cynk; pierwiastki te stanowią naturalny element biochemicznego profilu surowca
– w opracowaniach analitycznych często uwzględnia się ich stężenie jako część oceny jakości surowca biologicznego

6. Inne metabolity (np. związki fenolowe wtórne, śladowe alkaloidy)

– w badań fitochemicznych są także opisywane śladowe związki z klas fenolowych wtórnych czy niewielkie ilości alkaloidów, wykorzystywane jako uzupełniające markery chemiczne rodzaju Paeonia
– w kontekście eksperymentalnym bywają rozważane w modelach adaptacyjnych lub sygnałowych roślin

Najważniejsze związki aktywne w korzeniu marchwicy chińskiej (Ligusticum chuanxiong Hort.) – Radix Chuanxiong

1. Ftalidy (Ligustilid, Butylidenefthalide, Senkyunolide A–I)

– stanowią najważniejszą grupę charakterystycznych związków aktywnych korzenia Ligusticum chuanxiong.
– badania fitochemiczne wykazały, że ftalidy odpowiadają za specyficzny zapach i część właściwości biologicznych surowca.
– w literaturze naukowej badane są pod kątem ich wpływu na fizjologiczną równowagę naczyniową, mikrokrążenie oraz naturalne mechanizmy antyoksydacyjne.
– senkyunolid A i ligustilid pełnią rolę głównych markerów jakościowych ekstraktów z marchwicy chuanxiong.

2. Alkaloidy (Tetramethylpyrazine, Ligustrazine)

– związki te stanowią drugą co do znaczenia grupę substancji obecnych w korzeniu Radix Chuanxiong.
– w badaniach laboratoryjnych alkaloidy te analizowane są pod kątem ich wpływu na naturalne procesy związane z przepływem krwi i funkcją komórek śródbłonka.
– w literaturze naukowej podkreśla się ich znaczenie jako składników wspomagających naturalne procesy metaboliczne układu krążenia w modelach eksperymentalnych.
– ligustrazyna jest jednym z najlepiej poznanych alkaloidów chuanxiongu i służy do standaryzacji preparatów roślinnych.

3. Kwasy fenolowe i związki fenolowe (Ferulic acid, Caffeic acid, Vanillic acid)

– korzeń marchwicy zawiera znaczące ilości kwasu ferulowego – uznawanego za kluczowy wskaźnik jakości i czystości surowca.
– związki te badane są pod kątem ich właściwości przeciwutleniających oraz potencjalnego wpływu na naturalne procesy obronne komórek.
– w literaturze wskazuje się na ich udział w ochronie przed stresem oksydacyjnym i wspieraniu homeostazy biochemicznej organizmu.
– obecność kwasu ferulowego jest uznawana za charakterystyczną cechę profilu chemicznego Radix Chuanxiong.

4. Olejki eteryczne i związki lotne

– olejek eteryczny stanowi cenną frakcję surowca, zawierającą głównie ligustilid, butylidenoftalid i inne monoterpeny.
– badania fitochemiczne opisują go jako składnik odpowiadający za aromat i część efektów fizjologicznych korzenia.
– frakcja lotna jest analizowana w kontekście jej potencjalnej roli we wspieraniu prawidłowej reakcji tlenowej i mikrokrążenia w modelach biologicznych.
– olejek eteryczny bywa także stosowany jako marker jakości w standaryzacji surowca.

5. Poliacetyleny i związki lipidowe

– w korzeniu Ligusticum chuanxiong wykryto również obecność poliacetylenów oraz długołańcuchowych związków lipidowych.
– w literaturze naukowej badane są one pod kątem ich udziału w naturalnych mechanizmach ochronnych komórek i właściwościach stabilizujących błony biologiczne.
– pełnią rolę drugorzędnych składników wspierających integralność chemiczną surowca.

6. Flawonoidy i inne metabolity wtórne

– występują w mniejszych ilościach, ale wnoszą do profilu chemicznego surowca związki takie jak luteolina, apigenina czy kwercetyna.
– badane są w kontekście ich udziału w ochronie komórek przed stresem oksydacyjnym oraz wspierania fizjologicznej równowagi metabolicznej.
– w analizach chemicznych pełnią funkcję stabilizatorów i antyoksydantów w naturalnych ekstraktach roślinnych.

7. Składniki mineralne i odżywcze

– surowiec zawiera naturalne pierwiastki śladowe, takie jak magnez, żelazo, cynk i wapń.
– ich obecność wspiera ocenę jakości biologicznej korzenia i podkreśla jego złożony profil biochemiczny.
– skład mineralny może różnić się w zależności od regionu pochodzenia i metody uprawy rośliny.

Najważniejsze związki aktywne w nasionach kardamonu (Amomum xanthioides Wall. ex Baker) – Semen Amomi

1. Olejki eteryczne (1,8-cyneol, borneol, limonen, α-terpineol, kamfora)

– olejek eteryczny stanowi główną frakcję bioaktywną nasion Amomum xanthioides.
– zawiera liczne monoterpeny i seskwiterpeny, z których najczęściej opisywane są: 1,8-cyneol (eukaliptol), borneol, kamfora, limonen i α-terpineol.
– w badaniach fitochemicznych analizowane są one w kontekście wspierania fizjologicznych funkcji układu pokarmowego i oddechowego, a także naturalnych procesów oczyszczania organizmu.
– frakcja lotna decyduje o charakterystycznym, intensywnym aromacie kardamonu i jest wykorzystywana jako wskaźnik jakości surowca.

2. Flawonoidy i fenolokwasy (kwercetyna, apigenina, naryngenina, kwas ferulowy, kwas kawowy)

– nasiona kardamonu zawierają bogaty zestaw związków fenolowych i flawonoidowych, które w literaturze badane są pod kątem ich roli w neutralizowaniu reaktywnych form tlenu i wspieraniu równowagi oksydacyjno-redukującej komórek.
– w analizach chemicznych wykazują wysoką aktywność przeciwutleniającą, stanowiąc ważny składnik profilu antyoksydacyjnego przyprawy.
– badania in vitro wskazują na ich możliwy udział w naturalnych procesach ochronnych komórek nabłonka i śródbłonka.

3. Związki lotne aromatyczne (sabinene, myrcen, β-pinen, γ-terpinen)

– obok głównych składników olejku, w surowcu stwierdzono obecność szeregu związków aromatycznych odpowiedzialnych za działanie sensoryczne i aromaterapeutyczne.
– analizowane są w literaturze w kontekście ich wpływu na samopoczucie, apetyt oraz fizjologiczne reakcje układu nerwowego poprzez bodźce zapachowe.
– profil aromatyczny nasion Amomum xanthioides stanowi ważny element oceny jakości surowca stosowanego w przemyśle spożywczym i zielarskim.

4. Alkaloidy i związki terpenoidowe

– w nasionach występują także alkaloidy oraz pochodne seskwiterpenowe, w tym amomumolidy i derivaty labdanowych diterpenów.
– badania eksperymentalne prowadzone w Azji Wschodniej dotyczą ich potencjalnego wpływu na naturalne procesy trawienne i równowagę mikrobiologiczną przewodu pokarmowego.
– stanowią one markery chemiczne odróżniające gatunek Amomum xanthioides od innych przypraw rodzaju Amomum i Elettaria.

5. Kwasy tłuszczowe i składniki lipidowe

– w lipidowym profilu nasion wykryto obecność kwasów linolowego, oleinowego, palmitynowego i stearynowego.
– frakcja tłuszczowa badana jest w kontekście wspierania naturalnych procesów energetycznych komórek i stabilności błon biologicznych.
– zawartość nienasyconych kwasów tłuszczowych bywa również wskaźnikiem świeżości i jakości surowca nasiennego.

6. Składniki mineralne i odżywcze

– nasiona kardamonu zawierają mikroelementy, takie jak wapń, żelazo, mangan, cynk i magnez.
– pierwiastki te stanowią naturalne uzupełnienie wartości odżywczej surowca i uczestniczą w licznych procesach enzymatycznych organizmu.
– skład mineralny kardamonu może się różnić w zależności od miejsca pochodzenia i warunków uprawy.

7. Polisacharydy i błonnik

– frakcja polisacharydowa stanowi mniejszy, ale istotny element strukturalny nasion.
– w badaniach biochemicznych opisywana jest w kontekście wspierania naturalnych procesów trawienia i utrzymania równowagi mikrobiologicznej w układzie pokarmowym.
– stanowi element wpływający na stabilność preparatów z nasion Amomum xanthioides.

Uwaga informacyjna

– wszystkie wymienione grupy związków zostały opisane w literaturze naukowej (m.in. Frontiers in Pharmacology, Journal of Ethnopharmacology, Phytochemistry, Molecules, Food Chemistry).
– badania prowadzone były w modelach in vitro, in silico oraz na zwierzętach laboratoryjnych, w kierunku oceny ich wpływu na naturalne procesy fizjologiczne, takie jak trawienie, mikrokrążenie, stres oksydacyjny czy równowaga redoks.
– opis nie stanowi odniesienia do właściwości leczniczych u ludzi i ma charakter wyłącznie informacyjno-fitochemiczny.